Podczas obrad Konferencji Episkopatu Polski – a było to 16 lat temu – biskupi jednogłośnie opowiedzieli się za możliwością przyjmowania Komunii Świętej na rękę, co od razu wywyłało wśród polskich katolików zażarte dyskusje. W jakimś sensie musiały te rozmowy przypominać tę, która prawie czterdzieści lat wcześniej toczyła się w murach Watykanu, gdy okazało się, że w niektórych krajach Europy bez zgody papieża zmieniono wielowiekowy zwyczaj udzielania Komunii Świętej.
Jak pobożnie przyjmować Komunię Świętą
Za pomocą uprzedzających wydarzeń, czyli tzw. faktów dokonanych oraz z pominięciem woli Stolicy Apostolskiej w XX wieku dokonano zmiany sposobu udzielania Najświętszego Sakramentu. Praktyka ta spotkała się z jednoznaczną reakcją papieża Pawła VI. Opracowana przez Watykan ankieta miała odpowiedzieć na pytanie: czy biskupi są przychylni przyzwoleniu na podawanie Komunii Świętej do ręki. Ponieważ większość z nich była przeciwna, papież w specjalnej instrukcji z 28 maja 1969 roku uznał, że w dalszym ciągu obowiązuje tradycyjny sposób udzielania Najświętszego Sakramentu i nakazał dostosowanie się do swojej decyzji.
Z uwagi na trudną sytuację w tych krajach, gdzie nowa praktyka już się zakorzeniła, pod jasno sprecyzowanymi warunkami powierzył decyzję w tej sprawie konferencjom episkopatów. Zarazem procedura indultu uzależniała ważność tej decyzji od zgody Stolicy Apostolskiej. Widać zatem wyraźnie, że intencją papieża było odwrócenie trendów zapoczątkowanych przez lewicowych duchownych z zachodnich krajów Europy. Paweł VI naciskał bowiem na pozostawienie formy przyjmowania Najświętszego Sakramentu do ust jako obowiązującej, przy jednoczesnym pozostawieniu możliwości udzialania sakramentu „na rękę”, ale tylko warunkowo i w wyjątkowych okolicznościach.
Szokująco aktualna książka „Komunia święta na rękę?” (wydana przez Stowarzyszenie Ks. Piotra Skargi)
Jak wielokrotnie wskazywał biskup Juan Rodolfo Laise, rozpowszechnianie nowego sposobu udzielania Komunii Świętej wiernym dokonywało się nierzadko przez łamanie przepisów zawartych w aktach Stolicy Apostolskiej. Jako ordynariusz argentyńskiej diecezji San Luis, w 1996 roku sam zetknął się z tym problemem poddanym debacie przez argentyńską konferencję episkopatu. Niejasność procedur zmusiła go do szczegółowego przestudiowania problemu.
W rezultacie zrodziła się książka „Komunia święta na rękę?”, w której bp Laise zaprezentował i precyzyjnie omówił wszystkie istotne dokumenty na temat sposobu udzielania Najświętszego Sakramentu. Wydało ją działające w Krakowie Stowarzyszenie Ks. Piotra Skargi. Można w niej odnaleźć świadectwa dramatycznych wręcz prób powstrzymania nowej praktyki udzielania Komunii Świętej przez papieża, a wobec trudności nie do pokonania, przyzwolenie na nią. Jest jednak istotna różnica między przyzwoleniem a pragnieniem. Tego ostatniego biskup Rzymu zapewne nie odczuwał.
Jego następcy, jak choćby św. Jan Paweł II, również starali się powstrzymać rewolucyjne trendy. Wszak każda poważniejsza uroczystość w Watykanie bądź poza nim, ale z udziałem hierarchów wysyłanych przez papieża, prowadzona była z procedurą udzielania Komunii św. do ust. Świadectwo przywiązania do tej pobożnej, tradycyjnej metody dawał swoją osobą sam Jan Paweł II, klękając przed Chrystusem obecnym w Eucharystii nawet w okresie najcięższych chorób i schorzeń, które uniemożliwiły mu w końcu samodzielne poruszanie się. Dziś może jedynie zastanawiać, czemu tej konsekwencji i wytrwałości zabrakło Jego następcom i duchowym spadkobiercom.
Więcej informacji i ciekawostek o działalności wydawniczej Stowarzyszenia Ks. Piotra Skargi publikuje w serwisie Fatima.pl.
